DIT IS HOE MIJN WERK KLINKT

Aart Strootman is de componist van Bosch Parade. “Veel mensen denken daarbij aan iemand die muziek maakt door lijnen en bolletje op een wit blad te tekenen. Dat is maar een heel klein onderdeel van mijn werk.” Hij vindt zichzelf dan ook meer een muzikaal dramaturg. “Ik denk na over hoe we van Bosch Parade een coherent klinkend geheel kunnen maken.” 

Hij kent Bosch Parade van binnenuit. Aart: “Zo’n tien jaar geleden heb ik zelf meegedaan met een object. En later heb ik nog weleens meegezwommen.” Toen Bosch Parade groeide, en de muzikale component ervan nóg belangrijker werd, benaderde het artistiek team Aart dan ook om de kunstwerken mee te selecteren. Aart: “Ik beoordeel het klinkende potentieel van de selectie. En dat is heel interessant, omdat al die kunstwerken zo verschillend zijn. Ik ga in gesprek met de makers, vraag ze: waar werk je mee? En: hoe kan ik je helpen om daar een muzikale component in te maken? Daarbij wil ik ze niks opleggen, mijn werk is heel dienstbaar en flexibel.”

Doel van Aart is zo een muzikale ‘rode draad’ te ontwikkelen, een compositie die als een spoor door de hele Bosch Parade klinkt – met heel verschillende uitingsvormen. Aart: “Hoe die muziek op of rond een kunstwerk klinkt, wordt bepaald door wat de maker ermee wil. Wil je een accordeon gebruiken? Prima, stuur ik je bladmuziek. Wordt het elektronisch, een soundscape? Denk ik met je mee. Heb je een eigen componist? Overleg ik daarmee. Of je de compositie nu uit een speaker laat komen, door een koor laat zingen of een saxofoonkwartet laat spelen, of het heel zachtjes moet of juist keihard – we zoeken samen naar wat het best past bij je werk.” 

Voor aanstaande Bosch Parade heeft dat al tot verrassende vormen geleid. Aart: “Ja, zo spraken we de Amerikaanse inflatable-kunstenaar Nicole Banowetz over haar Toxic Hunger, een opblaasbaar werk met tentakels. Ik opperde heel pragmatisch de muziek ook met lucht te maken. Zij zijn toen meteen als een bezetene fluitjes gaan printen, dat levert straks een fantastisch geluid op.” De Italiaanse Simone Serlenga wilde voor zijn The voyage of the ship of fools met een koor werken, maar had nog geen idee hoe. Aart: “Het Helmonds Vocaal Ensemble meldde zich, die wilden ook graag meedoen. Ik maakte een meerstemmige versie van de compositie, maar dat hele koor op Simone’s boot ging niet lukken. Nu klinkt hun zang vanuit een speaker en varen er drie zingend mee. Prachtig.”

Aart’s mantra bij al zijn werkzaamheden is: ‘Het moet kloppen’. Aart: “Dat geldt voor de compositie, die moet kloppen bij het karakter van een veelkoppige Bosch Parade. Dus heb ik bijvoorbeeld gezocht naar een maatsoort die past bij de deining van het water. En het moet kloppen bij de afzonderlijke objecten. De makers moeten eigenaar worden van de muziek, het gevoel krijgen: dit is hoe mijn werk klinkt.”