DINGEN DIE ER AL ZIJN

“Ik kan me heel moeilijk verplaatsen in mensen die telkens iets nieuws willen.” Hebzucht, Marsja van de Ven heeft er niks mee. “Ik heb een voorliefde voor dingen die er al zijn.” Daarom kookt ze nog steeds met de pollepels van haar overleden oma. “Dan denk ik iedere keer aan haar.” En daarom maakt ze Hebzucht voor Bosch Parade, een levensgrote libelle van elektronisch afval – als kleurrijke aanklacht tegen de overconsumptie.

Het was haar eerste ingeving toen ze over de Open Call van Bosch Parade las. Marsja: “Hebzucht, daar wilde ik iets mee doen. Omdat het een hoofdzonde is. Omdat ik het zorgelijk vind dat veel mensen maar achteloos spullen blijven kopen en dat normaal vinden. En omdat ik vind dat alles zo vaak en zo goed mogelijk gebruikt zou moeten worden.”

Voor haar kunstwerken werkt Marsja dan ook bijna altijd met afvalmateriaal. Marsja: “Niet alleen omdat dat goedkoper is en minder belastend voor het milieu, maar ook omdat ik het leuk vind als dingen al een verhaal hebben.” Dat afval vormt bovendien vaak het vertrekpunt van haar ontwerpen. Marsja: “Ik ga altijd eerst op zoek naar bruikbaar materiaal. Hoe een object eruit gaat zien is dus afhankelijk van wat ik vind. Daarom lever ik meestal ook geen kant-en-klare schets aan als ik ergens aan meedoe, maar een impressie. Ik kan namelijk altijd weer iets tegenkomen dat perfect past bij mijn idee.” 

Op haar zoektocht ontdekte ze in Leeuwarden een oudijzerboer met e-waste, elektronisch afval. Marsja: “Dat is echt een snoepwinkel, met fantastisch mooi materiaal. Toen ik er voor het eerst kwam waren ze nog wat stug en afhoudend, maar inmiddels denken ze met me mee en hangt er zelfs een foto van een project van mij.”  

Voor haar Hebzucht liet Marsja zich inspireren door libellen. “Dat kwam omdat ik ontdekte dat libellarven zich voortstuwen door water op te zuigen en het er aan de achterkant weer uit te blazen. Verder doen ze er niks mee, het is louter om vooruit te komen. Dat vond ik zo fascinerend. En een heel treffende verbeelding van alles gedachteloos maar achter je laten en niet nadenken over de consequenties. Bovendien vind ik libellen heel mooi.”

Om Hebzucht te laten drijven, wilde Marsja een waterfiets gebruiken. Marsja: “Maar ik kon geen goede gebruikte vinden. Dus heb ik er zelf maar een gebouwd, met twee versleten surfplanken. Anderhalve maand geleden heb ik daarmee en met een stapel stoeptegels een drijftest gedaan, en dat ging goed. Inmiddels is ook de libelle grotendeels klaar, daarvoor heb ik onder andere oude computerkasten gebruikt. Ook in Hebzucht zit dus bijna niks nieuws, het bestaat helemaal uit dingen die er al zijn.”